Zamek Aselmeyer (a właściwie Grifeo - zamek książąt Partanny) to budynek cywilny zbudowany przez anglo-neapolitańskiego architekta Lamonta Younga przy Corso Vittorio Emanuele w Neapolu, w dzielnicy Chiaia.

Po zakupie wywłaszczonych gleb na budowę nowej drogi miejskiej, konstrukcja obiektu początkowo zapewniała (w 1899 r.) wzniesienie hotelu, w korespondencji z parkiem Grifeo. W następnych latach zakupiono inne przyległe ziemie, aby zbudować wewnętrzne dziedzińce budynku.
Budynek został ostatecznie wzniesiony w 1902 roku jako osobista rezydencja, a dwa lata później został sprzedany bankierowi Carlo Aselmeyerowi, gdy sam przeniósł się na wyspę Gaiola. W kolejnych latach wnętrza są coraz bardziej podzielone, tworząc kilka prywatnych mieszkań.
Budynek stanowi jeden z najbardziej udanych przykładów architektury neo-średniowiecznej w mieście; prezentuje liczne elementy autobiograficzne architekta, a także ewidentne elementy „elżbietańskie” i „tudorskie”.
Projekt jest połączeniem elementów angielskiej architektury gotyckiej, takich jak odmienione lub spiczaste łuki i ma wystające wieże, dzięki czemu zamek ma średniowieczny charakter. Warto również wspomnieć o materiałach użytych do budowy zamku, a fasada, składająca się z dwóch bocznych wież, jest całkowicie pokryta cegłami w kamieniu Vesuvian, a wnętrza (sufity, podłogi, ściany, schody, drzwi) są w całości z drewna ,
Zamek będzie dla architekta dziełem o istotnym znaczeniu, tak bardzo, że około dwadzieścia lat później zawsze będzie budował kolejny budynek w Neapolu, który przypomina pod wieloma względami Corso Vittorio Emanuele lub Villa Ebe na rampach Pizzofalcone. Największa D. Mazzoleni, pałace w Neapolu, Arsenale Editore (2007) ISBN 88-7743-269-1