Kościół Santi Giovanni e Teresa jest jednym z monumentalnych kościołów Neapolu; wschodzi w dzielnicy Chiaia.

Kościół został zbudowany przez szlacheckie siostry Teresian w 1746 roku; postanowili porzucić klasztor San Giuseppe w Pontecorvo. W miejscu, w którym stoi dziś budynek, postanowili założyć nowy klasztor i wycofać się w odosobnienie. Świątynia stoi na drodze, która od niepamiętnych czasów starała się połączyć pagórkowaty teren z obszarem nabrzeża; Wejście „La calata San Francesco” jest nadal nazywane przez ludzi „L'imbrecciata”.
Świątynia została wzniesiona w 1747 r., prace zostały przyspieszone dzięki interwencji króla Karola III Burbona. Architektem, który interweniował, był Domenico Antonio Vaccaro, chociaż niektórzy uczeni wysunęli pewne wątpliwości. Rzekomo przytłaczający dowód polega na tym, że przedmiotowa świątynia ma niewątpliwe cechy wspólne z innym kościołem zaprojektowanym przez Vaccaro (kościół Santa Maria della Concezione in Montecalvario).
Zaanektowany klasztor był następnie używany do użytku szpitalnego; struktura religijna, oprócz reprezentowania miejsca kultu, jest niezwykłym świadectwem baroku w Neapolu.
Fasada jest harmonijna, a wnętrze charakteryzuje się ośmioma potężnymi filarami, które podtrzymują kopułę; ponadto istnieje grupa marmurowa Manuele Pacheco (1775) i dwa obrazy Giuseppe Bonito.
Dziś rokokowy klasztor jest całkowicie zniszczony.
,,, Święty Neapol. Przewodnik po kościołach miasta, koordynacja naukowa Nicoli Spinosa; pod redakcją Gemmy Cauteli, Leonardo Di Mauro, Renato Ruotolo, Neapol 1993-1997, 15 numerów.