- Powrót
- Co zobaczyć
- Kościół Santa...
Opis
Santa Maria Donna Regina Nuova to kościół w centrum Neapolu we Włoszech. Nazywa się Nuova („nowa”), aby odróżnić ją od starszego kościoła Angevin w Santa Maria Donna Regina Vecchia.
Najstarszy kościół został zbudowany w tym miejscu w XIV wieku. Zakonnice z sąsiedniego klasztoru zleciły nową strukturę. Podczas gdy tradycyjnie architekt Giovanni Guarino, uczeń Francesco Grimaldi był cytowany jako architekt obecnego barokowego kościoła, nowsza dokumentacja cytuje Giovanniego Giacomo Conforto. Pierwsze udokumentowane płatności za projekt pochodzą z 1626 roku. Fasada została ukończona w 1626 roku. Marmurowy portal został ukończony przez Bernardino Landiniego w 1634 roku, a kopułę w 1654 roku. projekty części konstrukcji obejmują Arcangelo Guglielmelli i Ferdinando Sanfelice. Klasztor został zamknięty w 1861 roku, a siostry Clarisse przeniosły się do Santa Chiara.
Pierwotnie klasztor i kościół były połączone przejściem między trybunem nowego kościoła a absydą starego, ale zostało to wyeliminowane przez restaurację z lat 1928-1934.
Fasada przedstawia szeroką klatkę schodową z XVII wieku i mieści dwa sztukaterie przedstawiające świętych Andrzeja i Bartłomieja. Wnętrze ma jedną nawę z sześcioma bocznymi kaplicami i bogatą barokową dekoracją marmurową. Sufit ma duży fresk (1654) Francesco de Benedictis. Boki absydy mają freski Francesco Solimeny przedstawiające historie św. Franciszka.
W pierwszej kaplicy po prawej stronie znajdują się freski Antonio Guastaferro; druga kaplica ma freski na ścianie i suficie autorstwa Tommaso Fasano; trzecia kaplica ma marmurową dekorację Gaetano Sacco według projektu Giovan Domenico Vinaccia i freski Fasano i Solimeny. W pierwszej kaplicy po lewej stronie znajdują się płótna Charlesa Mellina; W pozostałych kaplicach po lewej stronie znajduje się więcej obrazów Fasano.
Ołtarz został zbudowany przez Giovanniego Ragozzino na podstawie projektu Solimeny; jest otoczony przez ołtarz autorstwa Luca Giordano. Kopuła była freskowana przez Agostino Beltrano.
Zakrystia ante została ozdobiona sztukaterią i freskami Santolo Cirillo. W zakrystii znajdują się obrazy Massimo Stanzione i Charles Mellin oraz dwie martwe natury z XVI wieku.
Najstarszy kościół został zbudowany w tym miejscu w XIV wieku. Zakonnice z sąsiedniego klasztoru zleciły nową strukturę. Podczas gdy tradycyjnie architekt Giovanni Guarino, uczeń Francesco Grimaldi był cytowany jako architekt obecnego barokowego kościoła, nowsza dokumentacja cytuje Giovanniego Giacomo Conforto. Pierwsze udokumentowane płatności za projekt pochodzą z 1626 roku. Fasada została ukończona w 1626 roku. Marmurowy portal został ukończony przez Bernardino Landiniego w 1634 roku, a kopułę w 1654 roku. projekty części konstrukcji obejmują Arcangelo Guglielmelli i Ferdinando Sanfelice. Klasztor został zamknięty w 1861 roku, a siostry Clarisse przeniosły się do Santa Chiara.
Pierwotnie klasztor i kościół były połączone przejściem między trybunem nowego kościoła a absydą starego, ale zostało to wyeliminowane przez restaurację z lat 1928-1934.
Fasada przedstawia szeroką klatkę schodową z XVII wieku i mieści dwa sztukaterie przedstawiające świętych Andrzeja i Bartłomieja. Wnętrze ma jedną nawę z sześcioma bocznymi kaplicami i bogatą barokową dekoracją marmurową. Sufit ma duży fresk (1654) Francesco de Benedictis. Boki absydy mają freski Francesco Solimeny przedstawiające historie św. Franciszka.
W pierwszej kaplicy po prawej stronie znajdują się freski Antonio Guastaferro; druga kaplica ma freski na ścianie i suficie autorstwa Tommaso Fasano; trzecia kaplica ma marmurową dekorację Gaetano Sacco według projektu Giovan Domenico Vinaccia i freski Fasano i Solimeny. W pierwszej kaplicy po lewej stronie znajdują się płótna Charlesa Mellina; W pozostałych kaplicach po lewej stronie znajduje się więcej obrazów Fasano.
Ołtarz został zbudowany przez Giovanniego Ragozzino na podstawie projektu Solimeny; jest otoczony przez ołtarz autorstwa Luca Giordano. Kopuła była freskowana przez Agostino Beltrano.
Zakrystia ante została ozdobiona sztukaterią i freskami Santolo Cirillo. W zakrystii znajdują się obrazy Massimo Stanzione i Charles Mellin oraz dwie martwe natury z XVI wieku.