Wyspa Gaiola jest jedną z mniejszych wysp Neapolu we Włoszech; znajduje się w pobliżu Posillipo i nazywa się Podwodnym Parkiem Gaiola (Parco Sommerso di Gaiola), chronionym obszarem morskim.
Wyspa bierze swoją nazwę od zagłębień na wybrzeżu Posillipo (od łacińskiego cavea, „małej jaskini”, a następnie przez dialekt „Caviola”). Pierwotnie mała wyspa była znana jako Euplea, obrońca bezpiecznej żeglugi i była miejscem małej świątyni.
Wyspa jest bardzo blisko wybrzeża, do której można dotrzeć kilkoma uderzeniami pływania. Zakłada się, że pierwotnie był to jedynie przedłużenie cypla naprzeciwko i został sztucznie rozdzielony dopiero później, na rozkaz Lucullusa.
W XVII wieku wyspa była praktycznie zaśmiecona rzymskimi fabrykami, a dwa wieki później wyspa służyła jako bateria w obronie Zatoki Neapolitańskiej.
Na początku XIX wieku na wyspie zamieszkiwał pustelnik, nazywany „Czarownikiem”, który żył dzięki jałmużnie rybaków. Wkrótce potem wyspa zobaczyła budowę willi, która zajmuje ją dzisiaj i która była kiedyś własnością Normana Douglasa, autora Land of the Siren. W latach dwudziestych istniała kolejka linowa, która łączyła wyspę z lądem.
Ludność Neapolu uznała Gaiolę za „przeklętą wyspę”, która swoim pięknem kryje „niespokojny los”. Reputacja wynikała z częstej przedwczesnej śmierci jej właścicieli. Na przykład w latach 20. należał do szwajcarskiego Hansa Brauna, który został znaleziony martwy i owinięty w dywan; trochę później jego żona utonęła w morzu. Następnym właścicielem był niemiecki Otto Grunback, który zmarł na atak serca podczas pobytu w willi. Podobny los spotkał przemysłowca farmaceutycznego Maurice-Yves Sandoz, który popełnił samobójstwo w szpitalu psychiatrycznym w Szwajcarii; jego późniejszy właściciel, niemiecki przemysłowiec stalowy, baron Karl Paul Langheim, został wciągnięty do ekonomicznej ruiny przez dzikie życie. Wyspa należała również do Gianniego Agnelli, który poniósł śmierć wielu krewnych i do Paula Getty'ego, który przetrwał porwanie wnuka. Ostatnim prywatnym właścicielem wyspy był Gianpasquale Grappone, który został uwięziony. Gazety ponownie rozmawiały o „Gaiola Malediction” w 2009 r., Po zamordowaniu Franco Ambrosio i jego żony Giovanny Sacco, która była właścicielem willi naprzeciw wyspy.
Wyspa jest obecnie własnością regionu Kampania.
Sergio Zazzera Le isole di Napoli, Roma 1997 ISBN 88-8183-764-1