Pod numerem 29 Via Pontecorvo, rzut kamieniem od Piazza Dante, Muzeum Nitsch jest widoczne na dole wąskiej drogi wejściowej, przez silny znak trzeźwej i złożonej fasady z końca XIX wieku. Przestrzeń, która została stworzona, aby pomieścić fabrykę do produkcji energii elektrycznej, pokazuje dużą kwadraturę i ciało architektoniczne, które należy obserwować po poetycku tych, którzy przekształcili nieużywany budynek w zrealizowany sen, w twórczą eksplozję : Archiwum Muzeum Hermanna Nitscha / Laboratorium Sztuki Współczesnej, poświęcone wiedeńskiemu artyście i eksperymentom wizualnym urodzonym około 1960 roku. Centrum sztuki w Neapolu, ale przede wszystkim miejsce spotkań, w którym ciągłość pamięci przeszłości karmi teraźniejszość rozumianą jako sugestywna spójność pamięci, jako możliwe antidotum, w kategoriach deklaracji złamania, w odniesieniu do insynuacji podstępnego warunkowania konsumpcyjnego. Trasa wystawy tego ekskluzywnego miejsca, zawsze odczuwająca potrzebę odnowienia się i promowania dogłębnej analizy kulturowej, prezentuje stałe sekcje i wystawy dwuletnie (wrzesień 2010 r.) Z kilkoma nowymi pracami H. Nitscha: 45 aktion-1974, Neapol, Studio Morra, 54 leraktion- 1977, Neapol, Studio Morra 18 malaktion- 1986 Neapol, Casa Morra, 96 aktion-1996 Neapol, Vigna San Martino, 55 działań-2008 Neapol, Muzeum Nitsch, 130 aktion-2010 Neapol, Muzeum Nitsch. Muzeum charakteryzuje się szeregiem podstawowych jąder: Archiwum; Centrum Dokumentacji, Badań i Szkoleń; biblioteka / biblioteka mediów; dział niezależnego kina eksperymentalnego; Dyskoteka muzyki współczesnej (od 1940 do chwili obecnej) i Centrum Sztuk Performatywnych i Multimedialnych. Celem jest, aby użytkownik mógł stać się protagonistą i aktywną częścią Laboratorium, a celem jest zachowanie pamięci historycznej poprzez oferowanie szeregu podpór i dokumentów zdolnych do narysowania historyczno-egzystencjalnego kontekstu samych dzieł i artystów, którzy je poczęli , Żądając głębokich powiązań spójności antropologicznej, Muzeum Nitsch przedstawia się jako przestrzeń do odzyskania możliwości wzajemnego poznania się, wyróżnienia, omówienia samej istoty sztuki, jej języków, dramaturgii, kolorów, asymetrycznych kształtów i ostry w znaczeniu.