Wzgórze Camaldoli o wysokości 485 metrów nad poziomem morza jest najwyższą ulgą w Neapolu.
Jego pochodzenie sięga około 35 000 lat temu, po gwałtownych erupcjach, które wpłynęły na cały obszar wulkaniczny pól Phlegraean.
Dwie strony charakteryzują się znacznymi różnicami: południowy stok charakteryzuje się stromymi klifami złożonymi ze skał tufowych; północny stok jest lekko nachylony i pokryty gęstym zagajnikiem.
Ze szczytu po stronie zwróconej do dzielnicy Soccavo można podziwiać wspaniały i szeroki widok na większość Kampanii, która obejmuje zatoki Neapolu, Pozzuoli i Gaeta, Wezuwiusz, półwysep Sorrento, długi grzbiet Capo Posillipo która rozciąga się do morza z wyspą Nisida, aż do Circeo, masywu Roccamonfina, archipelagu wysp Pontine i płaskowyżu Matese. W najwyższym punkcie wzgórza założono w 1585 r. Budynek Eremo dei Camaldoli, w którym obecnie znajdują się brygidy.

Początki Camaldoli są bardzo starożytne, których pierwotna nazwa brzmiała Monte Prospetto. Nazwa ta sięga perspektywy, którą można podziwiać z Ermitażu, zbudowanego z główną fasadą od strony Soccavo i widocznego z morza, gdy tylko statek wejdzie do portu.
Obecna nazwa wywodzi się z pustelni kamedułów, która została założona w XVII wieku przez Matteo di Capua, księcia Conca feudalnego Vico Equense i właściciela darowanej ziemi leśnej, na której dzięki kolejnym spadkom powstał nowy kościół (na ruiny starszego, pochodzącego z VI wieku), pensjonatu i cel pustelników.
Camaldolese zostali wydaleni w 1807 r. przez Giuseppe Bonaparte, króla Neapolu, który tłumił posiadacza i kontemplował zakony, zdobywając dziedzictwo królewskich dóbr.
Po powrocie Burbonów fundusze nie wróciły do ​​pierwotnych właścicieli, ale zostały sprzedane członkom szlachty; pustelnia powróciła jednak do kamedułów benedyktyńskich.
W 1866 r. pustelnia została ponownie wywłaszczona, tym razem przez Sabaudzkich, którzy jednak zwrócili ją do zakonu, który nadal ją posiada, w 1885 r. Na początku 1998 r. kamedułów zastąpiła grupa brygidek. , pochodzący ze Szwecji.
Kościół, autorstwa Domenico Fontany, został zbudowany w 1585 roku, zastępując starożytny kościół wzniesiony przez biskupa Gaudioso w VI wieku naszej ery C, poświęcony Przemienieniu N. S. i nazywany „Prospektem”. Nowa świątynia nazywała się Santa Maria Scala Coeli, ale ludzie nadal używali starożytnej nazwy San Salvatore „a Prospetto”.
Wewnątrz kościoła, ołtarz główny zaprojektowany przez Cosimo Fanzago, rzeźby Salvatore Franco i freski Angelo Mozzillo; w kaplicach, obrazach Cesare Fracanzano (Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny i Świętych), Luca Giordano (Święta Rodzina z Ojcem Przedwiecznym, Niepokalane Poczęcie) oraz Antiveduto Gramatica, artysta Caravaggio. U stóp ołtarza, pod pozostałościami majoliki, spoczywają szczątki Giovanniego d'Avalosa, markiza Vasto.
Park miejski Camaldoli (założony w 1980 r.) jest integralną częścią wzgórza Camaldoli i został ukończony w 1996 r., kiedy został otwarty dla publiczności. Jego powierzchnia wynosi około 135 hektarów lasów.
Park ma trzy wejścia: przez Sant'lgnazio di Loyola, na prywatnej alei RAI i począwszy od 2010 r. przez Camaldolilli dzięki inicjatywie promowanej przez radnego miasta Neapolu Andreę Santoro i mieszkańców tego obszaru, którzy zebrani w komitecie zwany „Komitetem Agnolella-Camaldolilli”, otrzymali od burmistrza Rosa Russo Jervolino otwarcie przejścia (istniejące, ale nigdy wcześniej nie używane) z wynikającą z tego przebudową obszaru.
Duży Belvedere, położony kilka metrów od Ermitażu, jest panoramicznym punktem Neapolu, Wezuwiusza i samego Ermitażu. Jest to również punkt obserwacyjny dla ptaków drapieżnych. Możliwe jest również obserwowanie zestawu płaskorzeźb odnoszących się do budynków wulkanicznych w obszarze Phlegraean (krater Astroni) lub wraków tego samego statku (Monte Sant'Angelo i Monte Spina, które wyznaczają basen Agnano, miejsce lustra jeziora odzyskanego w 1870 r.) , aw tle wzgórze Posillipo, które graniczy z kalderą tufu Fuorigrotta i Bagnoli.
Park słynie również z obecności kasztanowców, w rzeczywistości jest to miejsce docelowe w miesiącach, gdy kasztany są dojrzałe, aby je zebrać